Er zijn twee uitkomsten voor de ziekte van Lyme.
De ene is een HLA-gekoppelde of genetisch gekoppelde overgevoeligheidsreactie op spirocheten. Deze patiënten hebben een hoge antilichamenconcentratie en dit zijn de patiënten die positief testen. Dit en alleen dit is wat ‘de ziekte van Lyme’ betekent sinds 1994.
De andere 85% van de gevallen krijgen immunosuppressie en hebben een lage antilichamenconcentratie. Zij zullen negatief testen. Het is keer op keer bewezen dat de ziekste patiënten de laagste antilichamenconcentratie hebben.
Dit alles was vroeger Lyme Borreliose of de ziekte van Lyme. Allen werden als positief beschouwd voor de definitie van de ziekte van Lyme werd gewijzigd. Na Dearborn werden alleen de patiënten met een hoge antilichamenconcentratie (aan de rechterkant) als positief beschouwd.
- De twee stroken links vertegenwoordigen neuro-Lyme-patiënten. Je kan zien dat deze patiënten een lage of geen antilichamenrespons hebben.
- De rechtse strook vertoont een veel donkerdere antilichamenconcentratie in het bloed van patiënten die genetisch vatbaar zijn voor artritis of overgevoeligheidsreactie.
De afbeelding werd in 2003 overhandigd aan de USDOJ als onderdeel van de klacht ingediend door Kathleen Dickson.
Studiegroepen:
Occupy “Justice” – Lyme, Mold, ME/CFS, Fibro, Autism, GWI
Meer informatie en wetenschappelijke data:
Overwin Lyme 