Vertaling https://www.truthcures.org/chronic-lyme
“Chronische Lyme” is een verwoest immuunsysteem
Wetenschappelijk is “chronische Lyme” een aandoening van immunosuppressie, verhoogde gevoeligheid voor allerlei infecties en het kenmerk van immunosuppressie: reactivering van latente virussen. Van de virussen, vooral van de herpesfamilie, is bekend dat ze ernstige vermoeidheid veroorzaken. Het recente werk van Kunal Garg en collega’s illustreert de ernstige aard van “chronische Lyme” omdat het lijkt op polymicrobiële sepsis:
“However, the research by Garg et al. argues that prolonged exposure to tick transmitted microbes weakens the human immune system increasing the host’s vulnerability to other common microbes’ labelled “non-tick-borne opportunistic microbes,” such as Chlamydia, Mycoplasma, Epstein-Barr virus and many more.”
Anekdotisch worden veel patiënten gediagnosticeerd met een immuundeficiëntie zoals Common Variable Immune Deficiency (CVID) of specifieke antilichaamdeficiëntie. Dergelijke aandoeningen maken een persoon vatbaarder voor kanker. De onderstaande mechanismen verklaren hoe deze resultaten optreden.
Incompetent B cells – Incompetente B-cellen
Spirocheten verspreiden zich binnen 24 uur naar de dichtstbijzijnde lymfeklieren en binnen een week na infectie naar meer afgelegen lymfeklieren, beenmerg, milt en hersenen. Onderzoek door Nicole Baumgarth aan de Universiteit van Californië – Davis toonde voortijdige collaps van het kiemcentrum (germinal center), wat betekent dat de lymfeklieren beschadigd leken te zijn, zodat B-cellen niet goed konden rijpen om immunoglobulinen te produceren.
In 2018 bevestigde een groep, onder leiding van Lisa K. Blum aan de Stanford University, opnieuw dat diegenen met een sterkere immuunrespons niet zo langdurig ziek zijn als diegenen met een zwakkere immuunrespons. Dat is wat Raymond Dattwyler zei tijdens de FDA-bijeenkomst in juni 1994 waar de definitie van de ziekte van Lyme werd besproken.
Uit het Blum-rapport:
“The data show that patients who did not demonstrate strong B-cell immune responses were more likely to experience post-treatment symptoms…These data confirm previous findings in some animal models showing demonstrable immune system suppression after infection and wide variability in the immune response among different animals after infection.
”In addition to an association between plasmablasts and disease resolution, researchers also found that patients with persistent symptoms had a lower antibody response; more specifically, these patients exhibited reduced clonal expansion of B-cells.”
Volgens het rapport, Role of TLR in B cell development: signaling through TLR4 promotes B cell maturation and is inhibited by TLR2, rijpen B-cellen niet wanneer T-cellen geen antigeen presenteren. Dat is precies wat er gebeurd wanneer een bepaald type antigeen wordt getolereerd door het immuunsysteem.
Tolerance & cross tolerance – Tolerantie & kruistolerantie
Ook belangrijk zijn de concepten “tolerantie” en “kruistolerantie”. Tolerantie is het gebrek aan immuunrespons of hyporesponsiviteit voor een soort bedreiging die eerder is aangetroffen, alsof het immuunsysteem is uitgeput door blootstelling. Kruistolerantie verleent hyporesponsiviteit, door een type antigeen, aan een ander type antigeen.
Een Duitse groep bestudeerde tolerantie voor de ziekte van Lyme in 2002 en publiceerde Borrelia burgdorferi-Induced Tolerance as a Model of Persistence via Immunosuppression. Baumgarth merkte in 2015 op: “Furthermore, influenza immunization administered at the time of Borrelia infection also failed to induce robust antibody responses, dramatically reducing the protective antiviral capacity of the humoral response.” Dat is een voorbeeld van kruistolerantie.
Immunosuppression reactivates viruses – Immunosuppressie activeert virussen
Het is een feit dat virussen opnieuw kunnen worden geactiveerd bij een persoon met een onderdrukt immuunsysteem, zoals bij gordelroos. Virale reactivering is uitgebreid bestudeerd in de context van bepaalde beroepen (astronauten en medische studenten). En het is een fenomeen dat is waargenomen bij AIDS-patiënten – de herpesvirussen Epstein-Barr (EBV) en cytomegalovirus (CMV) bepalen een groot deel van het ziekteproces.
Vanuit dat perspectief lijkt wat we ‘chronische Lyme’ noemen sterk op het post-sepsis-syndroom, zoals beschreven door Richard Hotchkiss aan de Washington University St. Louis in het rapport, Dormant viruses re-emerge in patients with lingering sepsis, signaling immune suppression.
“A provocative study links prolonged episodes of sepsis — a life-threatening infection and leading cause of death in hospitals — to the reactivation of otherwise dormant viruses in the body.”
Vanwege tolerantie en kruistolerantie kunnen EBV en CMV chronisch worden gereactiveerd, maar verschijnen ze mogelijk niet als “positief” bij serologische tests.
Facebook:
Occupy “Justice” – Lyme, Mold, ME/CFS, Fibro, Autism, GWI
Meer informatie en wetenschappelijke data:
Tijdlijn van de Lyme gebeurtenissen:
Overwin Lyme 